T-44

T-44 - czołg średni konstrukcji radzieckiej z okresu II wojny światowej.

Historia

Radzieccy konstruktorzy sprzętu pancernego, doskonale zdawali sobie sprawę z niedostatków podstawowego radzieckiego czołgu 2 wojny światowej T-34. Cały okres wojny trwały prace nad jego następcą. W końcu 1943 roku na osobisty rozkaz Stalina, biuro konstrukcyjne fabryki nr 183 przystąpiło do prac nad czołgiem noszącym początkowo oznaczenie "Obiekt 136". Został on później przemianowany na T-44. W jego konstrukcji wykorzystano doświadczenia z produkcji i użycia, a także wiele zespołów z T-34/85. Wprowadzono też istotne zmiany. Czołg miał zupełnie nowy kadłub, zawieszenie, silnik, układ transmisyjny. Zmniejszeniu, do 4 osób, uległa załoga. Czołg T-44 przyjęto do produkcji i uzbrojenia w lipcu 1944 roku. Produkcję zlecono Fabryce nr 75 w Charkowie. Do końca 1944 roku wyprodukowano 25 wozów, a w 1945 roku 880 sztuk.

Czołgi T-44 były modyfikowane w latach 60. XX. Otrzymały wtedy oznaczenie T-44M. Stanowiły podstawę konstrukcji nowych czołgów - T-54.

Służba

Nie jest do końca pewne, czy nowe czołgi znalazły zastosowanie bojowe w czasie II wojny światowej. Jedne źródła przeczą temu. Inne mówią, że w wozy T-44 uzbrojono kilka pułków pancernych i użyto w operacji berlińskiej.

Czołgi T-44 pozostawały w uzbrojeniu Armii Radzieckiej do lat 70. Z całą pewnością zostały bojowo zastosowane w czasie zbrojnej interwencji na Węgrzech w 1956 roku.